70 100 sulu boya tablosu

“Flütün Ezgisi”

Uzak bir diyarda, zamanın dışına kurulmuş kutsal bir köy vardı. Bu köyün kalbinde bir ağacın altında her akşam gölgelerle dans eden bir melodi yükselirdi. Kimse flütü çalanı görmezdi ama ezgiler, kalpleri titreten bir sevgi ve huzur taşırdı.

Köy halkı, bunun Tanrı Krishna’nın ruhu olduğuna inanırdı. Efsaneye göre Krishna, yüzyıllar önce bu köyde bir çoban olarak yaşamıştı. Flütüyle doğaya, insanlara ve tüm varoluşa aşkı anlatır, sesiyle çiçekleri bile açtırırdı. Bir gün ansızın ortadan kaybolmuştu; ama melodisi her dolunayda, aynı ağacın altından duyulmaya devam etmişti.

Bir ressam, bir gece rüyasında o ezgiyi duyar. Gözlerini kapadığında, siyah bir boşluğun içinden bir figür doğar: beyaz tüylerle süslenmiş bir başlık, zarif bakışlar ve rengarenk bir flüt. Uyanır uyanmaz tuvaline sarılır. Tablonun ortasında yükselen bu kutsal figürü çizdiğinde, o melodiyi bir daha asla duymaz. Ama tuvalin karşısına geçen herkes, sanki içten içe bir ezgi hisseder… kalbine kadar inen, görünmeyen ama duyulan bir melodi.