Muhammed Âbid el-Câbirî’nin bu tefsirde savunduğu iki temel husus bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, “mutâbakatu mesâri’t-tenzîl li mesîreti’d-da’ve” şeklinde ifade ettiği, Kur’ân’ı Hz. Peygamber’in sîreti eşliğinde okuma prensibidir. Bu prensip uyarınca Câbirî, Hz. Peygamber’in yaklaşık yirmi üç yıl süren sîretini yedi aşamaya ayırır ve her bir aşamada Kur’ân’ın tebliğ seyrinin ve Hz. Peygamber’in davet sürecinin hangi durumda olduğunu etraflıca tasvir eder. Bu noktada İbn Hişam’ın Siyeri ve es-Sîretu’l-Halebiyye gibi kaynakların yanı sıra Taberî tefsirinden ve Vahıdî’nin Esbâb-ı nüzûl’ünden istifade ederek hangi aşamada hangi sûrelerin inzâl edilmiş olduğunu tespit etmeye çalışır. Ardından da bu sûreleri, inzâl edilmiş oldukları aşamanın koşullarını dikkate alarak tefsir etmeye çalışır.

İkincisi de “vahdetu’s-süver/vahdetü’n-nass” şeklinde ifade ettiği, sûrelerin iç bütünlüğünü esas alma prensibidir. Esbâb-ı nüzûl rivâyetlerine yönelik çeşitli eleştiriler yapan Câbirî, nihayetinde bu rivâyetlerin tefsir için tek başına yeterli olmadığını ifade etmekte ve daha genel bir çerçeve olarak “Kur’ân metninin iç bütünlüğü” ilkesini önermektedir.