Elinizdeki yazma eser tamamen “Kabir Ahvali Risalesi” tarzında bir metin.

Yani bir Müslüman öldüğünde ruhunun alınışı, kabre konulduğunda Münker ve Nekir’in sorgusu, mümin ile kâfirin halleri anlatılıyor. Bu tür kitapçıklar Osmanlı’da çok yaygındı ve halk arasında okunurdu.

2. Sayfa (soldaki bölüm) – Transkripsiyon + Çeviri

Osmanlıca Transkripsiyon (özetlenmiş):

“Pes mü’min kul bu suallere doğru cevâb verdikde, Hak Teâlâ kabri genişletir. Kabri cennet bahçelerinden bir bahçe olur. Rûhu arşın altına götürülür, müminlerin ruhlarıyla buluşturulur. Ona derler ki: ‘Ey temiz ruh, Rabbin senden razıdır, sen de O’ndan razı ol.’ Ve yine derler ki: ‘Cennetteki yerine bak, işte orası senindir.’ Mü’min ruhu sevinçle seyreder. Kabirde nur ile dolar, kıyamet gününe değin nimet üzere kalır.”

Günümüz Türkçesi:

Mümin bu sorulara doğru cevap verdiğinde Allah Teâlâ onun kabrini genişletir, kabri cennet bahçelerinden bir bahçe olur. Ruhu Arş’ın altına götürülür ve müminlerin ruhlarıyla buluşturulur. Ona: “Rabbin senden razı oldu, sen de O’ndan razı ol” denir. Ayrıca cennetteki yeri kendisine gösterilir. Mümin ruhu sevinçle seyreder, kabri nurla dolar ve kıyamete kadar nimet içinde kalır.

2. Sayfa (sağdaki bölüm) – Transkripsiyon + Çeviri

Osmanlıca Transkripsiyon (özetlenmiş):

“Eğer ölen kimse kâfir olur ise, Azrâil aleyhisselâm geldiğinde yanında zebânî melekleri bulunur. Rûhunu çekmek istediklerinde derler ki: ‘Çık ey pis ruh!’ O ruh azapla, ate